I rest my Kees

“Voor de bühne”

Het valt ook niet mee allemaal, je moet wat tegenwoordig…
Maar waar ik echt mijn buik van vol heb is opportunisme dat gepaard gaat met alles wat groen, circulair, duurzaam of inclusief genoemd wordt.

Die Tesla heb je echt niet voor het milieu geleased, dat vind je gewoon stoer.
Koketteren met zonnepanelen, pronken met Wahjongers, je ‘smart’ geoutilleerde pand, Laadpaaltjes, die AED, ja… zelfs je papieren bekertjes en houten roerstaafjes…

Blijf je dat allemaal doen als de subsidie wegvalt, of als niemand denkt ‘zo… goed bezig’? Mijn gevoel zegt ‘nee’, dus het is voor de korting, voor de subsidie of voor de bühne. Eigenlijk interesseert het je waarschijnlijk weinig, doe je het omdat het hoort of zelfs is opgelegd.

Onderweg zie ik windmolens draaien waarvan ik weet dat ze stil gaan op het moment dat de subsidie wegvalt, zie ik mensen enthousiast roepen tijdens een circulair of duurzaam initiatief ‘ik doe mee’ terwijl ik weet dat die keutel wordt ingetrokken zodra er een factuur op de mat valt, zie ik borden met meldingen “wij zijn groen” – “ons terrein is rookvrij” en “u betreedt een duurzaam gebouw” (ja, ‘t is echt), terwijl ik weet dat de inkoop alle lage lonen afstruint naar het allergoedkoopste materiaal.

Ik ben geen pessimist, mijn glas is halfvol, maar ik ben ook niet naïef, en met mij zijn er veel realisten die er doorheen prikken. Veroordelen doe ik het ook niet, want al is de reden niet zuiver, je doet in ieder geval wel wat (als het niet te duur is).

Daar waar er een intrinsieke motivatie is, hoeft men niet te etaleren, gaat het niet om het milieu waarin je vertoeft maar om het milieu waarvan je leeft, gaat het om de inhoud en niet om de verpakking, dat zie je – dat voel je – en dat zet je aan tot…

‘Verbeter de wereld-begin bij jezelf” is nog altijd een geweldig motto, laten we dat wat meer omarmen en laten we denken vanuit goed doen en niet vanuit goedkoop doen.
Ik ben alvast begonnen, wie volgt?

I rest my Kees

Kees Hurenkamp

“Niet mijn probleem”

Hier begint het gedonder mee.

Na jarenlang alles uitbesteed te hebben, zowel privé als zakelijk, kunnen we niet alleen steeds minder, we willen ook steeds minder.
Je vuilnisbak wordt schoongemaakt, je boodschappen bezorgd, iemand doet je tuin, een hulpje in de huishouding….. want ja, druk-druk-druk hè.
Op het werk is het niet veel anders, je struikelt bijkans over de dienstverleners en specialisten. We zijn allemaal mini-manager aan het spelen.
Die gore vuilnisbak, dat lege krat bier, haar in het doucheputje, mos in je 4m2 grasperkje, maar ook dat ongeordende magazijn, het ontbreken van data, lekkende pneumatiek, inventariseren en opruimen… je kan er mensen voor inhuren (en dat doe je ook) maar je vergeet gemakshalve 1 ding: het blijft wel jouw probleem!

We hebben verleerd dat te accepteren, maar je kan alleen werk uitbesteden, verantwoordelijkheid niet.
Met het niet willen en uiteindelijk niet meer kunnen, houden we ook op met denken aan verbetering en met name dat is erg jammer.

Toen je begon, meneer de ondernemer, was zuinigheid bittere noodzaak, alleen – toen er geld verdiend werd – begon de wegwerpcultuur en de massaconsumptie, inmiddels komen we om in onze eigen zooi.
Ineens wordt er nu, gedwongen door de politiek, weer nagedacht over energieverspilling, over materiaalverspilling en over inclusief ondernemen, zaken die je al lang geleden uit het oog verloren was.
‘Niet mijn probleem’ gaat dan niet meer op, de bal ligt ineens weer bij jou.
Ga daarom eens terug naar hoe je begon, toen je met weinig middelen zoveel mogelijk resultaat moest halen en dan heb ik het niet over schrappen van FTE’s om meer te verdienen maar over verspilling tegengaan.

Pak eens een oud pand beet in plaats van zo’n nieuwe grijze doos neer te zetten, richt je ontvangstruimte eens oldskool in met gezellige kringloop spullen, kijk bij het werven van nieuw personeel ook eens in de kaartenbak van gediplomeerde ‘vluchtelingen’, train je personeel in plaats van duur nieuw in te vliegen, moet iedereen wel de grootst mogelijke nieuwe auto rijden, deel een sportschool abonnement uit, koop lokaal, pak de leasefiets mee in je wagenpark, bezorg 1x per dag goed in plaats van 8x deelleveringen, maar vooral; doe zelf eens wat en laat zie dat je het met plezier doet, wees een voorbeeld.
Je zal de sfeer zien verbeteren, het is leuker en leerzamer, de betrokkenheid groeit, je maatschappelijke impact en het is ook nog eens goed voor je portemonnee….
Voor je het doorhebt voer je het thuis ook door en sta je zelf de kliko weer te wassen en je kunstgras te stofzuigen.

Of dat verbetering is moet je zelf uitmaken, er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar een beetje meer lol, betrokkenheid en verantwoordelijkheid maakt ons aller werk weer werkbaar in plaats van meetbaar.

Toevallig ‘Tegenlicht’ gezien op 10 november? – anders even terugkijken.
Een Turkse vluchteling met visie koopt in Trumpland (of all places…) een wegwerp fabriek van Heinz-Kraft, een yoghurt fabriek.
Was niet meer rendabel, vonden deze Captains of Industry
Hij houdt het lokale personeel aan, verdeeld 10% van de aandelen onder zijn mensen, vult personeelstekorten aan met vluchtelingen (leid die zelf op) en gaat weer yoghurt maken.
Deze kansloze profiteur, zoals The Donald hem graag wegzet, is nu marktleider met een miljardenomzet. De hele gemeenschap fleurt op, alle lokale ondernemers delen mee in het succes en de leegloop is gekeerd. Belasting betalen in plaats van uitkering trekken.
Dat noem ik nou inclusief ondernemen.

En, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, hou in vredesnaam op met alles weggooien. Recycle- of beter nog, UPcycle wat je niet meer nodig hebt. Of het nu kantoormeubilair, verlichting, overtollige voorraad of oude stellingen zijn, wat voor jou rommel is kan voor een ander waardevol zijn, IS voor een ander waardevol!

I rest my Kees

Kees Hurenkamp

Waarom lineair denken geen toekomst heeft.

Laat ik eerst het verschil tussen lineair denken en circulair denken proberen te duiden:

Lineair denken is in de basis puur resultaatgericht en haalt de ingrediënten om een beslissing te nemen uit het verleden. Dit is hoe onze westerse cultuur al heel lang opereert en dit patroon zit vrij diep in ons DNA.
In deze denkwijze draait het om ‘wat ging er fout en wiens schuld is dat’, of omgekeerd ‘Hey, dat ging goed, aan wie kunnen we dat succes toekennen’
Het hele systeem draait om deze 2 vragen, daartegen verzekeren wij ons, op basis daarvan oordelen of veroordelen wij, het voedt onze angsten en tempert onze creativiteit, hieraan hangt de huidige hiërarchie.
Delen is geen automatisme, ieder voor zich is de norm en daarmee de groeiende welvaartskloof.

Circulair gaat verder, als je circulair denkt gaat het over oorzaak-gevolg, gaat het over ‘wat kunnen we doen om dit te voorkomen’, gaat het over het vasthouden en doorontwikkelen van waarden, gaat het over optimaal benutten van wat er is.
Niet voor persoonlijk gewin maar omdat algehele verbetering wenselijk is (voor dat het noodzakelijk wordt).
Met de vraag ‘hoe kan het beter’ kun je niet vasthouden aan de gebruikelijke verdienmodellen, kun je niet vasthouden aan oordelen en veroordelen op basis van het verleden en kun je niet vasthouden aan…. shit, je kan je eigenlijk nergens aan vasthouden.

Heel begrijpelijk dus dat veel mensen dat eng vinden, liever vasthouden aan de begrensde en beperkende kaders en kiezen voor controle en borging zelfs al gaat dat ten koste van heel veel vrijheid!

En toch moet je uit die comfortabele positie worden losgeweekt, het is namelijk een schijnwerkelijkheid waarin een handvol beslissingnemers bepalen hoe jij door het leven rolt. Jouw welzijn is daarin niet een topprioriteit, net zo goed als je leefomgeving dat niet is, en in groter perspectief draait het ook niet om onze aarde, ons milieu, onze toekomst.
Nee het draait om geld, macht en het nu.

Niet voor niets is er nooit zoveel oorlog geweest, was kapitaal zo slecht verdeeld en is het aantal opgebrande, verwarde, boze of zelfs gewelddadige mensen groter dan ooit.
Alles past niet in een kader, niet iedereen heeft toegang tot het hele plaatje en de informatie die er wel is, is vaak gekleurd (en betaald). In het lineaire is geen plaats voor vrije geesten wat mij brengt bij de beroemde Steve Jobs speech waarin hij helder verwoord dat die er juist toe doen.

‘Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes… the ones who see things differently — they’re not fond of rules… You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things… they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do.

Lineair denken: bio-industrie is slecht, sluit de mega stallen, leg de slachterijen quota op, halveer de veestapel – probleem opgelost (eventjes)

Circulair denken: bio-industrie moeten we niet meer willen, waarom bestaat dat? Zijn er alternatieven? Kunnen we de boer andere dingen leren, laten doen?
Zo adopteer je automatisch het probleem en ga je meewerken of meedenken aan de oplossing, het wordt ONS probleem en niet iets wat je over de schutting kan flikkeren.

Als je het zo leest denk je ‘logisch toch? Circulair is beter’ maar zo makkelijk is dat niet, niet voor iedereen. Het is veel makkelijker te roepen dat ze dat beter moeten regelen dan om het je aan te trekken, dan wordt het ineens persoonlijk (beleving).
Ik zeg je dat het altijd persoonlijk is!
Willen we een betere wereld, een beter milieu, een beter leven, dan zul je circulariteit moeten omarmen, dan zul je moeten nadenken over je auto, over je afval, over je werk, over je (vrije) tijd, over je consumptie, over al je keuzes en da’s niet altijd even prettig.

Een ding staat voor mij vast- lineair heeft geen toekomst en als je dat niet inziet, uiteindelijk jij ook niet.

Oh ja, begin maar vast met je overbodig materiaal aan te bieden via Depot4 of SecondTech, niet omdat het kan, maar omdat het moet……

I rest my Kees